Απριλίου 30, 2006

Βιέννη.

Photobucket - Video and Image Hosting

(Μια φωτογραφία απο τη καταπληκτική Δέσπω που όσες φορές κι αν τ' ακούσει, δε πιστεύει πως είναι πραγματικά καλή σ' αυτά που κάνει. Δείτε το κόσμο μέσα απ' τα μάτια της, κάπου εδώ.)

Αυτό το Πάσχα ήταν περίπου όπως το περίμενα. Ήσυχο, χωρίς σκοτούρες, δράματα και ιδιαίτερες εκπλήξεις. Οι διακοπές του Πάσχα στη Κύπρο, είναι για μένα αναιρετικές ή συμπληρωματικές αυτών των Χριστουγέννων, καθώς όλες οι τύψεις με τις οποίες φεύγω κάθε Γενάρη (που ήμουνα συνέχεια με τους φίλους και σχεδόν καθόλου με την οικογένεια) εξαφανίζονται μαγικά όταν αφιερώνω το Πάσχα περισσότερο χρόνο στο σπίτι. Είδα τη μαμά, που τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που με βλέπει μ' αγκαλιάζει πιο σφιχτά. Είδα τον μπαμπά, που προσπαθεί ακόμα να με πείσει με χαριτωμένα υπονοούμενα να μείνω στη Κύπρο. Είδα την μεγάλη μου αδερφή, που παραμένει η πιο γλυκιά μαμά που ξέρω. Είδα και την άλλη μου αδερφή, που αυτή την ώρα πετάει για Μάλτα.

Είδα τον μικρό μου αδερφό, ο οποίος μεγάλωσε και άλλαξε απότομα (προς το καλύτερο) κι έμαθα με ιδιαίτερη συγκίνηση πως με θεωρεί τον καλύτερο του φίλο. Είδα την μικρότερη απ' όλα τ' αδέρφια μου που, νομίζω πως έχει φτάσει σε μια ηλικία που μπορώ να πω με σιγουριά πως θα είναι στα 20 της χρόνια (όταν θα 'μαι εγώ 30). Είδα και το μικρό μου ανηψάκι, το οποίο έχω ερωτευτεί, να κατορθώνει πράγματα, να προφέρει λέξεις και να εκφράζει επιθυμίες όπως μόνο ενα δεκαεφτάμηνο μωράκι μπορεί. Για κάποιο παράξενο λόγο, μ' έχει βαφτίσει Κα. Πολύ το προτιμώ απο το Λάκα που φωνάζει τον αδερφό μου (Νικόλα).

Το Πάσχα ήταν το νοικιασμένο απ' τη Κυψέλη DVD που πήρα κατα λάθος στη Κύπρο και χρειάστηκε να στείλω πίσω με courier. Ήταν το τηλεκοντρόλ του Nova που είχε γίνει η προέκταση του χεριού μου, τόσο πολύ που φεύγοντας απ' το σπίτι χθες βεβαιώθηκα πως δε το παίρνω μαζί μου. Ήταν το κερασμένο (απο μας) κρασί που πίναμε στο Νότο, εξετάζοντας τη πιθανότητα να στηρίζεται ο μαζοχισμός που με χαρακτήριζε στο στρατό σε υποσυνείδητες σεξουαλικές βάσεις. Ήταν οι καταπληκτικές στιγμές που πέρασα με την Δέσπω και την Εύα ένα ηλιόλουστο μεσημέρι στη Boite. Ήταν οι πραγματικά ασυνάρτητες φωτογραφίες πεζών που έβγαζα μέσα απ' το αμάξι καθώς πηγαίναμε την Εύα σπίτι.

Ήταν η ιδιαίτερη ιδέα που μοιράστηκα με τον Γιάννη ένα βράδυ στο Επαφές. Ήταν ο Eduardo που μας έκανε να νιώσουμε ακόμη πιο ωραία στο Brazilero. Ήταν ο Μιλάω-Καλύτερα-Στη-Καθαρεύουσα-Παρά-Στα-Νέα-Ελληνικά ιερέας του χωριού μου, που μας την είπε εμάς που γυρίσαμε για λίγο και είδαμε τα πυροτεχνήματα του Μεγάλου Σαββάτου, αλλά μούγγα για τις κροτίδες-βόμβες ΜΕΣΑ στην Εκκλησία. Ήταν η επιβεβαίωση ότι η Acer είναι ο χειρότερος κατασκευαστής υπολογιστών ανα το παγκόσμιο (Το laptop μου είναι νεκρό). Ήταν ο κουρέας μου, που εκτός απο techno-freak έγινε και χαζομπαμπάς πριν τέσσερις μήνες. Ήταν η διπλωματική που δεν έκανα. Ήταν ο Felix που με ανησύχησε όταν είχε το κινητό του κλειστό για 16 ώρες (κάτι παθαίνω). Ωραία ήτανε.

Τώρα περι Torn. Τη πρώτη βδομάδα στη Κύπρο περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία ενα CD απ' την Έφη. Το CD που περιείχε τη τελική έκδοση του Torn, έτσι όπως στάληκε και στα γραφεία του Mad. Η τραγική αλήθεια είναι πως το τελικό ΔΕΝ το 'χα δει εγώ, καθώς όταν έφευγα για το αεροδρόμιο της Αθήνας, ο υπολογιστής το 'κανε ακόμα render (Είναι η διαδικασία όπου ο υπολογιστής ξερνάει όλα τα δεδομένα που του 'χεις δωσει, όλα τα εφφέ, όλα τα clips κι όλα τα μπιχλιμπίδια τελοσπάντων, σ' ένα αρχείο video). Όταν το είδα επιτέλους στη Κύπρο, την απογοήτευση που ένιωσα όταν συνηδητοποίησα πως όλο το video είναι θαμπό, δε πρόκειται να τη ξεχάσω.
Κι αυτή η θαμπάδα έγινε εντελώς κατα λάθος, λόγω μιας επιλογής που ξέχασα να απενεργοποιήσω στο editing πρόγραμμα. Αυτό, σαφώς, μ' έκανε να νιώσω χάλια.

Αυτή η αίσθηση του να δουλεύεις για κάτι τόσο πολύ που να χάνεις τον ύπνο σου, και τελικά όλη η δουλειά να πηγαίνει χαμένη λόγω ενος ηλίθιου λάθους σου. Βέβαια το video είχε ήδη σταλεί στο mad και η ημερομηνία λήξης των υποβολών είχε ήδη περάσει οπότε δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Βέβαια τώρα που μιλάμε, δεν το βλέπω πια έτσι. Αν θα χάσει το torn δε θα 'ναι επειδή είναι θαμπό. Κι αν είναι να νικήσει, θα νικήσει. Εγώ ωστόσο θα στείλω και την "σωστή" έκδοση στο mad αύριο, μόνο και μόνο για λόγους αξιοπρέπειας. Κι αυτοί ότι θέλουν ας κάνουν μ' αυτό. Αυτό που βλέπετε στη σελίδα του mad είναι η θαμπή έκδοση, αλλά ετσι κι αλλιώς η ποιότητα είναι τόσο χάλια που δε κάνει και τόση διαφορά εκεί. Άλλο κι αυτό με τους ψήφους.

Εν πάσει περιπτώσει, Εύα, Έφη, Δέσπω, Σταύρο, Γιάννη, Πέτρο
, Λολιτάκι,iblog, Netkervere, Rodia, Δέσποινα, dr me, Μικρούλι, Ηρακλή, Northaura, Chris(remixed), Nonce, Κοκοβιέ, Κωνσταντίνε, Κατερίνα, Νικήτα, Μαίανδρε, Gypsy, Psipsinel, Giorgie, Moses, Loucretia, Angel, Billy Kaye και όλοι εσείς που κατά καιρούς μας υποστηρίξατε ή και συνεχίζετε ακόμα, σας ευχαριστω μεσα απ’ τη καρδια μου.

Για να μη τα πολυλογώ, επειδή τα είπε ήδη και η Έφη
, δείτε το Pampoui The Scientist (~5mb) και το Torn(~17mb) πιο κάτω σε μια πιο αξιοπρεπή ποιότητα και φυσικά πολύ λιγότερο θαμπό (για όσους ήδη είδανε το Torn στη σελίδα του mad, ειλικρινά λυπάμαι που το είδατε για πρώτη φορά σε μια τόσο κακή ποιότητα - εκείνα είναι ροδοπέταλα, όχι κάρβουνα). Αν νομίζετε οτι αξίζει, ψηφίστε.

Υ.Γ. Τη Παρασκευή φεύγω για Βιέννη.



Απριλίου 28, 2006

Επιστρέφω αμέσως.

Mad4Video.
Το κοινό ψηφίζει.
Δείξτε συμπαράσταση.
Κάπως έτσι.

Απριλίου 18, 2006

Away

Βρίσκομαι στη μητέρα πατρίδα για τις διακοπές του Πάσχα (όπου δεν έχω πρόσβαση στο Internet) γεγονός που μ' ευχαριστεί ιδιαίτερα γιατί χρειάζομαι ένα διάλειμμα απο κάποια πράγματα με τα οποία είχα σχεδόν εθιστεί τελευταία (συμπεριλαμβανομένου και του blogging). Ελπίζω να 'χετε όλοι ενα πολύ ευχάριστο Πάσχα και φυσικά να περάσετε τέλεια στο bloggers party της Μεγάλης Τετάρτης. Το video-clip του Torn και ο μικρός Επιστήμονας έχουν ήδη σταλεί στον διαγωνισμό (να 'σαι καλά Έφη). Τώρα απλά περιμένουμε κι ελπίζουμε.

Τα φιλιά μου σε όλους τους bloggers
Henry*

Απριλίου 15, 2006

Ο άντρας της ζωής μου




Συγκεντρωμένα σ' ένα τραγούδι όλα αυτά που θέλει να μου πει και δε ξέρει πως.

Γυρνάει στο σπίτι κι όλο κλαίει και κανένας δε ξέρει τι τον καίει
κι όλοι οι φωστήρες και γενναίοι ψάχνουν το μυστικό
ο κόσμος λέει, λέει, λέει πως εκείνος για όλα φταίει, φταίει
που μένει μόνος και ξυπνάει με τον ίδιο καημό

Μα είναι εντάξει μαζί μου του δίνω τη ψυχή μου
τις καλύτερες μέρες του ζει μ' αυτές τις πληγές
ναι, είναι εντάξει μαζί μου μαθαίνει απ' τη ζωή μου
και για μένα αλλάζει πρόσωπα κι εποχές

Μ' αυτό τον πόνο δυναμώνει στο πλευρό μου διψάει και μεγαλώνει
κι αυτό που τόσο τον πληγώνει είναι το γιατρικό
Ο κόσμος λέει, λέει, λέει πως εκείνος για όλα φταίει, φταίει
μα εγώ τον θέλω έτσι όπως είναι και τον κόσμο ξεχνώ

Είναι εντάξει μαζί μου του δίνω τη ψυχή μου
τις καλύτερες μέρες του ζει μ' αυτές τις πληγές
ναι, είναι εντάξει μαζί μου μαθαίνει απ' τη ζωή μου
και για μένα αλλάζει πρόσωπα κι εποχές.


* Αυτός είναι ο άντρας της ζωής μου. Κι έχει σήμερα γενέθλια. Ήδη του ευχήθηκα χρόνια πολλά.


Μαζί μου.

Απριλίου 11, 2006

Day in Motion


Η σημερινή μέρα με εξουθέωσε. Καταρχήν ξύπνησα το μεσημέρι μετά απο 4 ώρες ύπνου γιατί στις τρεις το απόγευμα θα κατεβαίναμε στο γνωστό εκατελειμμένο σπίτι για τα τελευταία γυρίσματα του video-clip. Εκτός απο το γεγονός ότι εγώ έσκαγα στα γέλια κάθε φορά που έμπαινα στο πλάνο και το ότι νύχτωσε λίγο απότομα (ή απλά αργήσαμε), όλα πήγαν καλά. Αυτό όμως που με αποτελείωσε ήταν η επιστροφή μου απ' τη Πειραιώς (στο ύψος της Τεχνόπολης) μέχρι τη Κυψέλη... με το ποδήλατο. Αλλά κατα κάποιο τρόπο ήξερα μέσα μου πως θ' ανταμοιφθώ για όλο αυτό τον κόπο (ή τουλάχιστον έτσι ελπίζει ο πολύ αισιόδοξος henry).

Το βράδυ πήγαμε να δούμε το Ice Age 2 στο Mall κι αν δε κοιμόμουν στα μισά της ταινίας, θα σας έλεγα και τις εντυπώσεις μου (ξύπνησα λίγο πριν το τέλος). Ξέρω, είναι λίγο βλάσφημο εκ μέρους μου, μιας κι είναι ο χώρος μου αυτά τα πράγματα, αλλά ένα κεφάλι το 'χω κι εγώ. Αυτή τη στιγμή περνάμε το υλικό που τραβήξαμε σήμερα στον υπολογιστή για το post-production και υποθέτω πως.. αυτό ήταν. Την Τετάρτη πρέπει να στείλω τις συμμετοχές μου. Ξέρω πως είναι λίγο κουραστικό να μιλάω μόνο γι' αυτό το πράγμα, αλλά τελευταία, μόνο αυτό σκέφτομαι. Μέχρι κι ο Felix μου 'κανε παράπονο ότι τον παραμέλησα, κι είναι αλήθεια. Αλλα θα του το ανταμοίψω. (Μπορεί να πάω Βιέννη τον Μάιο για τα γενέθλια του).

Τώρα. Μετά απο επίμονες παρακλήσεις χιλιάδων θαυμαστών (μέσω e-mail! Μήν τις ψάχνετε εδω μέσα :) ιδού και οι τρεις άλλες συμμετοχές που θα στείλω στο mad, σε μορφή video αυτή τη φορά.
Θα με συγχωρέσετε για το μεγάλο μέγεθος των αρχείων, αλλά πιο μικρό δε γίνεται.

Το πρώτο είναι εργασία που 'χα κάνει για τη σχολή. Το brief ήταν να κάνουμε μια διαφήμιση για ένα οποιοδήποτε προιόν θέλουμε, ακολουθώντας τις τεχνικές ενος οποιουδήποτε κινήματος τέχνης (μπορείτε να μαντέψετε ποιό;). Tip: Ναι, εγώ χορεύω.

Το δεύτερο, όπως ήδη έχω αναφέρει, είναι μια διαφήμιση που είχα κάνει πέρυσι για ένα φωτογραφείο στη Κύπρο, τ' οποίο θα 'μπαινε ως εισαγωγικό video σε κάθε γαμήλιο DVD.

To τρίτο είναι το Subject της πτυχιακής μου εργασίας που είναι και η πρώτη ολοκληρωμένη μου απόπειρα στο Character Animation. Tip: Το αρχικό όνομα του χαρακτήρα ήταν Felix, αλλά αυτό δεν άρεσε στον ίδιο (long story) γι' αυτό και τον βάφτισα με τ' όνομα του τρισχαριτωμένου μου ανηψιού.

Άντε, σας κούρασα πάλι. Enjoy!

1. iPod Ad (4.85mb)
2. Photomania Ad (6.09mb)
3. Pampoui The Scientist (18.50mb)




That's all folks.

Απριλίου 09, 2006

More shots - more chances

Αυτά είναι μερικά stills απο τρεις άλλες συμμετοχές που θα στείλω στο Mad. Αυτά με τα πέταλα και το filmstrip έγινε για τη προώθηση ενος φωτογραφικού studio, τα υπόλοιπα έγιναν για τη σχολή μου. Αν θέλετε, βάζω και τα αντίστοιχα videos.

Image hosting by Photobucket

Απριλίου 08, 2006

The Torn Project 4

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μου συμπαραστέκονται!
Όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά με το video-clip. Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος γι' αυτό κι εχω τα δάχτυλα σταυρωμένα. Αυτό που ίσως δε θα 'πρεπε να κάνω είναι να έχω σίγουρη τη νίκη, but I can't help it! Τη Δευτέρα (αν μας κάνει τη χάρη η πρωταγωνίστρια και το συνεργείο) ή Τρίτη θα ξαναπάμε για τα τελευταία γυρίσματα, κι ελπίζω να πάνε όλα καλά, γιατί την επόμενη Κυριακή φεύγω για Κύπρο. Πρέπει το αργότερο μέχρι τη Τετάρτη να' χω στείλει όλες μου τις συμμετοχές.

Αυτό που θέλω όμως ν' αναφέρω, είναι πως.. ουσιαστικά δεν λαμβάνω μέρος
μόνο για το έπαθλο, αλλά και για άλλους δυο λόγους. Κατ' αρχήν, μου δίνεται η αφορμή να δοκιμάσω τις ικανότητες μου στη δημιουργία μουσικού video-clip, κάτι που έτσι κι αλλιώς μ' ενδιαφέρει πολύ και θέλω ν' ασχοληθώ. Το δεύτερο όμως και το κυριότερο, είναι πως αν κερδίσω, τότε το video μου θα προβάλλεται στο Mad για κάποιο διάστημα.. Και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το email μου θα φαίνεται καθ' όλη τη διάρκεια του video σε μια γωνιά, τότε το ίδιο το video λειτουργεί και ως showreel (portfolio). Κι αυτό, όπως καταλαβαίνετε, σημαίνει δωρεάν διαφήμιση.

Λοιπόν. Αυτό ήταν. Πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσω.
Image hosting by Photobucket

The Torn Project 3

Αυτά συμβαίνουν όταν το συνεργείο μαλακίζεται.. Αααχ Δέσπω θα μας καταστρέψεις!

Χωρίς σχόλιο

Μπήκα στο daily motion για να ανεβάσω το επόμενο video που έχω να σας δείξω και τυχαία βρήκα αυτό.. Απλά δείτε το. (Αναφορικά, ο διαγωνιζόμενος (προφανώς) έχει λίγα δευτερόλεπτα να δεί τον κύβο και να τον αναλύσει). Όταν εμείς ρίχνουμε πασιέντζες.. άλλοι κάνουν αυτό..

Απογοήτευση

Απριλίου 06, 2006

The Torn Project 2

Πρέπει να βάλω το σπίτι σε μια τάξη γιατί πραγματικά με απωθεί απ' το να είμαι παραγωγικός. Το post-production του video clip πάει αρκετά καλά. Είχα 2-3 νέες ιδέες για σφήνες (μικρά σε διάρκεια πλάνα) πριν λίγο, οπότε τώρα τα πράγματα είναι λίγο πιο ξεκάθαρα. Στην ουσία τώρα, δοκιμάζω και βλέπω, κάτι σαν trial and error. Βλέποντας το video, νομίζω πως θα χρειαστεί λίγο περισσότερα πλάνα με travelling (κίνηση της κάμερας παράλληλα με τη δράση, ή μπροστά). Νομίζω πως θα παίξω αρκετά με το concept "τριαντάφυλλο" επειδή λατρεύω τον συνδυασμό του κόκκινου με το σαπισμένο πράσινο όλης της σκηνής. Κάπως έτσι ας πούμε:

Θα εκτιμούσα πολύ μια γνώμη. Αυτά προς το παρόν. Πάω να βάλω αυτή τη τάξη που λέγαμε και μετά να συνεχίσω.

Βοηθείστε

Απριλίου 05, 2006

Full of faith

Με αφορμή ενα comment απο τον φίλτατο Πέτρο, ιδού ενα μικροσκοπικό δείγμα του τί ετοιμάζεται στα εργαστήρια henry grey :) Το δεύτερο video είναι το αρχικό υλικό. Enjoy και φυσικά, περιμένω γνώμες.





Lights. Camera. Torn.

Να 'μαι λοιπόν εδώ, πάλι καλά που μου θύμισε η Εύα πως έχουμε και μια υποχρέωση προς το κοινό μας (sic). Σήμερα ήτανε μια πολύ, μα πολύ Hollywood μέρα. Κατ' αρχήν θα σας ανακοινώσω επίσημα ότι θα λάβω μέρος στο διαγωνισμό Mad4Video του γνωστού μουσικού καναλιού. Για όσους βαριούνται να κοιτάξουν το link, πρόκειται για ένα ετήσιο διαγωνισμό που ξεκίνησε πέρυσι με σκοπό την ανεύρεση του επόμενου Spielberg (τρομάρα μας).

Οι κατηγορίες είναι music video clip, διαφημιστικό σποτ, funny video, mad video, short movie και animation. Πολύ πιθανόν να στείλω videos για όλες τις κατηγορίες εκτός απ το mad video γιατί πολύ απλά δε κατάλαβα τι ζητάνε εκεί. Το πρώτο βραβείο είναι ενα Scooter της Piaggio και το δεύτερο, ένα iMac. Τώρα ξέρετε και τον λόγο που λαμβάνω μέρος. Κάποια screenshots των videos αυτών θα γίνουν posted σύντομα, so, watch this space.

Σήμερα κατεβήκαμε με τη Δέσπω και την Έφη στο κέντρο της Αθήνας, στην πίσω αυλή ενός παρακμιακού εγκατελειμμένου σπιτιού (θησαυρός για φωτογραφίες) και κάναμε τα γυρίσματα του video clip του τραγουδιού Torn της Natalia Imbruglia. Η πρωταγωνίστρια του videoclip συνεργάστηκε επιτυχώς με τον σκηνοθέτη και το συνεργείο της παραγωγής (εμένα και τη Δέσπω ντε), εκτός απ' τις φωνές που της έριχνα όταν στεκότανε σαν κολώνα. Η Έφη, σαφώς, ως ψηλομύτα ηθοποιός (πλάκα κάνω), έβριζε τη Δέσπω με ακλόνητα επιχειρήματα όπως "Αυτή φταίει". Εμφανίζομαι και γω κάπου στο τέλος του video clip (μη χάσω) αλλά μόνο βρίσιμο τρώω.

Παρά τα μικρά τεχνικά προβλήματα που είχαμε, τα γυρίσματα, ή τουλάχιστον αυτά που θα γυρνάγαμε σήμερα, τελείωσαν μ' επιτυχία. Τώρα βρισκόμαστε στη στάδιο του post-production. Πιστεύω ακράδαντα πως θα τα πάμε καλά, για να μη πω κάτι παραπάνω. Οπότε, ευχηθείτε μου καλή τύχη, και ξανά, watch this space για την εξέλιξη.

Απριλίου 04, 2006

Δημιουργία

Είμαι Κατενθουσιασμένος!!

Απόψε θα γράψω και τον λόγο!

Πάω για γύρισμα.

Απριλίου 03, 2006

Αθώα Απορία #3

Θα κυκλοφορήσει ποτέ κάποια συλλογή με όλες τις ΝΕΕΣ στάσεις που παρουσιάζουνε κάθε μήνα τα Cosmopolitanish περιοδικά;

"94 821 Στάσεις Που Θα Τον Ξετρελάνουν"

Να συνεχίσω να ελπίζω?

Αθώα Απορία #2

Είναι τυχαίο που όλες οι σημαντικές συσκευές που χρειάζονται μια-δυο εργάσιμες μέρες να φτιαχτούν/ αντικαταστηθούν/ σταλούν σπάζουνε ανήμερα αργιών ή μήπως συνομωτεί το σύμπαν εναντίον μου;

Life's Good

Έχω παραμελήσει το blog για λίγο καιρό, κυρίως για τρεις λόγους. Κατ' αρχήν, ήμουνα στη Λισαββώνα μέχρι τις 28 του Μάρτη. Κι ο λόγος που πήγα εκεί ήταν, ας το πούμε, επαγγελματικός (βοηθούσα τον Felix ν' αδειάσει το μαγαζί του, αφού θα μετακομίσει στην Αθήνα πριν το Καλοκαίρι). Ο δεύτερος λόγος είναι οτι τη Πέμπτη κάηκε η οθόνη του υπολογιστή (που δεν είναι καν δικός μου), και χάρη στο καταπληκτικό service της LG, έχω σήμερα μια ολοκαίνουρια οθόνη (να' ναι καλά η εγγύηση). Ο τρίτος λόγος είναι πως αυτή τη περίοδο έχω τόσα πράγματα μέσα στο μυαλό μου που ειλικρινά δε ξέρω απο που να ξεκινήσω να λέω. Όχι πως είμαι υποχρεωμένος να τα μοιραστώ, αλοίμονο, απλά ήθελα να τα βγάλω απο μέσα μου (τουλάχιστον να γλυτώσω απ' τις αυπνίες που με βασανίζουν τις τελευταίες μέρες).

Η καμένη οθόνη (RIP) μου έδωσε την ευκαιρία να συνηδητοποιήσω τρια πράγματα:

- Είναι σχεδόν θλιβερό το πόσο εξαρτάται η διάθεση (και μερικές φορές ψυχολογία μου) απο ένα μάτσο κυκλώματα.

- Η ελληνική τηλεόραση δε θα μπορούσε να 'ναι χειρότερη.

- Μετά απο έξι ώρες ποδηλασίας στους δρόμους της Αθήνας, ξέρεις πως θα ένιωθες αν κατρακυλούσες απο ένα γκρεμμό με δεμένα τα χέρια.

She hates me



Είναι μια μεσήλικη αριστοκράτισσα, γεννημένη ποτέ κι αθάνατη. Πιο όμορφη απο πολλές. Πιο έξυπνη απ' όλους. Xήρα μύριες φορές. Ποθητή απ' άλλους τόσους. Η φιγούρα της ψηλή, ο χώρος της λίγος. Οι ρυτίδες γοητευτικές, ίσως μόνο στο δικό της πρόσωπο. Έχει τη μύτη ψηλά και το τσιγάρο στις άκρες των λεπτών της δαχτύλων, που κάθε τόσο ακουμπάει στα βαμμένα με κόκκινο χείλη. Στέκεται στη μέση της αίθουσας γεμάτη με κόσμο, ακίνητη, σαν άγαλμα της Αναγέννησης, περιτριγυρισμένη απο γοητευτικούς άντρες με κουστούμια που της υπόσχονται χρυσαφικά κι ανάκτορα. Ίσως να τους γύρισε νωχελικά το ανέκφραστο βλέμμα της μια φορά. Δε πρόσεξα καλά. Προσπαθώ να πάρω το θάρρος να τη πλησιάσω. Και πριν ακόμα το καταλάβω, περπατάω δειλά προς το μέρος της, νομίζω πως σκόνταψα σε κάτι αλλά δε με σταμάτησε. Θέλω να πάρω μια γεύση, τόσο δα, απο το είναι της. Τρέμω μπροστά της. Με κοιτάει με το μισό του ματιού της (παραπάνω δεν αξίζω) και, σα να με περίμενε και μες στην απεραντοσύνη του σαρκασμού της, με παίρνει απ' το χέρι, εμένα τον φτωχό και τον άσχημο, που ούτε χρυσαφικά, ούτε ανάκτορα μπορώ να της χαρίσω. Με οδηγάει αργά σ' ένα απ' τα υπνοδωμάτια του δεύτερου ορόφου. Κλείνει τη πόρτα πίσω της και με βάζει σα μωρό στο κρεβάτι. Μου αφαιρεί ένα-ένα τα ρούχα και πριν ακόμα καταλάβω τι συμβαίνει, είμαι πια δεμένος στο κρεβάτι, υποδουλωμένος στις όποιες επιθυμίες μπορεί να κρύβει ο λαβύρινθός της. Με μια κίνηση σχεδόν υπνωτική πλησιάζει το κεφάλι μου και μου ψιθυρίζει στο αυτί.


Δε θα σου κάνω τη χάρη ακόμα.

Και μ' αφήνει εκεί.

(Τη λένε Έμπνευση και είναι σαδίστρια.)

html hit counter