Μελαγχολείστε, κάνει καλό.

Δε θυμάμαι που το 'χω ακούσει, ίσως να το 'χει πεί η Ε. ή ο Felix.. Ότι μόνο όταν είσαι μελαγχολικός είσαι ειλικρινής, και με τον εαυτό σου, και με τους άλλους. Ειλικρινής όχι στα λόγια, γιατί όσο εύγλωττος και να 'σαι, δε νομίζω να μπορείς να εκφράσεις με απόλυτη ακρίβεια αυτό που ακριβώς νιώθεις, οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή. Γιατί ξέρουμε τόσο λίγα για εμας, αλήθεια. Δε ξέρω αν είμαι πιο ειλικρινής όταν είμαι μελαγχολικός, αλλά συνηδοτοποιώ (ευτυχώς ή δυστυχώς) ότι είμαι πιο ισορροπημένος. Ξέρω που στέκομαι, και ότι συμβαίνει γύρω μου, και μέσα μου, το παρατηρώ με μια ηρεμία, σχεδόν μουδιασμένος.

Μετά απο μια αναζήτηση της λέξης μελαγχολία στο www.answers.com ανακαλύπτω ότι η ερμηνεία της λέξης ως ουσιαστικό είναι:

1. Sadness or depression of the spirits; gloom: “There is melancholy in the wind and sorrow in the grass” (Charles Kuralt).
2. Pensive reflection or contemplation.

και ως επίθετο είναι:

1. Affected with or marked by depression of the spirits; sad.
2. Tending to promote sadness or gloom: a letter with some melancholy news.
3. Pensive; thoughtful.

Προφανώς, η λέξη μελαγχολικός έχει δυο ερμηνείες. Η μια είναι η ευρέως γνωστή ως λυπημένος ή σε κατάθλιψη. Η άλλη όμως, που είναι και η πιο ενδιαφέρουσα, είναι αυτός που συλλογίζεται βαθιά μέσα του, που διαλογίζεται, που σκέφτεται. Κι αυτό επαληθεύει σε μεγάλο βαθμό τα λεγόμενα (είτε του Felix, είτε της Ε.). Όταν είμαι μελαγχολικός, δε συνεπάγεται στο ότι είμαι λυπημένος για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Και αυτή τη στιγμή χαίρομαι που είμαι αρκετές φορές μελαγχολικός (κυρίως κάτι μοναχικά βράδυα). Γιατί μόνο τότε μπορώ πραγματικά να σκεφτώ καθαρά και ολοκληρωμένα τα διάφορα χαζά που με απασχολούν. Γιατί μόνο τότε μπορώ πραγματικά να δημιουργήσω αφού οι ιδέες βγαίνουν απευθείας απ' τη ψυχή. Γιατί μόνο τότε μπορώ να συνειδητοποιήσω. Κι ας δεν έχω το χαμόγελο ζωγραφισμένο περήφανα στα χείλη. Ξέρω ότι θα μου κάνει καλό. Ζήτω η μελαγχολία λοιπόν.